1 + 1 ΑΝΟΙΓΜΑΤΑ= 2 ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

1 + 1 Ανοίγματα = 2 Εικαστικές Δράσεις, είναι μια έκθεση μικρών και μεγάλων διαστάσεων εικαστικών έργων που αναρτώνται ως αντικείμενα ενόρασης ικανά να μετατρέψουν κάθε σκέψη σε αισθητική ποιότητα.
Νέοι καλλιτέχνες του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Φλώρινας του

Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας προτείνουν τις εξωτερικές εκφάνσεις της φύσης, της ανθρώπινης μορφής και των «ψυχικών» τοπίων σε ακινησία ή συνεχή ενεργητικότητα των χρωμάτων και σχημάτων. Οι νέοι εικαστικοί δημιουργώντας τη δική τους γλώσσα, απρόσιτη στις λέξεις, παρέχουν στη ζωγραφική έκφραση τη μεγαλύτερη συντομία και την πιο υψηλή ακρίβεια. Το 3ο 3ργαστήριο Ζωγραφικής του ΤΕΕΤ Φλώρινας προσπαθεί να ενισχύσει οικονομικά και ηθικά το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Φλώρινας προσφέροντας έργα διαστάσεων 20χ30 ώστε αυτά να μπορούν να λειτουργήσουν σαν ένα σημαντικό δώρο γεμάτο προσδοκία και προσωπικό γούστο για τους φιλότεχνους της πόλης.
Ευχαριστίες εκφράζονται στους νέους καλλιτέχνες ασκούμενους δημιουργούς του Τ.Ε.Ε.Τκαι Φλώρινας στην gallery 512 στην Πτολεμαίδα,την gallery Τεχνοχώρος στην Αθήνα.

Εγκαίνια: Τετάρτη 9 Μαΐου ώρα 20.30. Κτίριο Εξάρχου
Διάρκεια έκθεσης:9 Μαΐου – 15 Μαΐου 2012
Ώρες λειτουργίας του Μουσείου: Δευτέρα-Σάββατο 18.00 – 21.00,
Κυριακή 10.00-13.

1 + 1 Ανοίγματα = 2 Εικαστικές Δράσεις,
Ασκούμενων Δημιουργών του Τ.Ε.Ε.Τ Φλώρινας, που ενοποιούνται στο χώρο του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης με σκοπό να μας απαλλάξουν από τις επίκαιρες φοβίες μας.
Ο υποταγμένος σήμερα άνθρωπος, αλλά και η κοινωνία στα πολιτικοοικονομικά συστήματα και την οικονομία, τα οποία δεν παύει να αναγνωρίζει δυστυχώς ως τα μόνα προβλήματα, αλλά και λύσεις ταυτόχρονα, έχει χάσει τη δυνατότητα να τα σκεφθεί και παράλληλα να δημιουργήσει ένα άνοιγμα, ως έξοδο.
Σήμερα, όλα τα ανοίγματα μοιάζουν να είναι απρόσιτα, εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι αναγνωρίζουν τη λαμπρή και περίτρανη νίκη των κυρίαρχων πολιτικών - οικονομικών συστημάτων των τελευταίων αιώνων της ανθρώπινης ιστορίας, που έκαναν τα αδύνατα δυνατά προς την πορεία εκείνη της μετατροπής του ανθρώπου σε οικονομικό ον. Με ό,τι συνειδητοποιούμε πως επιφέρει αυτό. Ο σύγχρονος άνθρωπος ανά την υφήλιο, σκέφτεται και ενεργεί κάτω από την κυριαρχία αυτών των μοντέλων.
Έχασε πλέον την υπόσταση του πολιτικού όντος όπως τον όριζε η αρχαία ελληνική σκέψη και η φιλοσοφία.
Το αν ανήκουμε όλοι μας πλέον σε έναν περιορισμό, οδηγηθήκαμε συνειδητά σε αυτόν. Και από την οδό της υπερπαραγωγής και της υπερκατανάλωσης που επέβαλαν τα κυρίαρχα πολιτικά-οικονομικά συστήματα, ορατός είναι πλέον ο κίνδυνος να καταλήξουμε στη μιζέρια, την έκπτωση και την πνευματική πτώχευση.
Παράλληλα, ο περιορισμός αυτός δεν επιτρέπει πλέον σε κανένα να θέσει το ερώτημα και να αμφισβητήσει την υπάρχουσα και επικρατούσα πολιτική διεθνώς. Για τον ουσιαστικό ρόλο που επιτελεί και αν επιτελεί εν τέλει κάτι ουσιαστικό. Ακόμα και τα πολιτεύματα, που αυτοδιαφημίζονται ως Δημοκρατικά, αλλά εργάζονται ουσιαστικά εκτός του πεδίου της Δημοκρατίας, καταλήγουν να είναι μόνο κατ’ ευφημισμό Δημοκρατικά.
Έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί την απώλεια του ανοίγματος, βιώνουμε τον περιορισμό, τον αυτοεγκλωβισμό, τον κλειστό ορίζοντα όπου μέσα σε αυτό το πεδίο εργάζονται συστηματικά και καθολικά οι σύγχρονοι έμποροι ανά την οικουμένη. Εμπορευματοποιούν ανενόχλητοι υλικά αλλά και πνευματικά αγαθά. Συγκεντρώνουν ακόρεστα τη δύναμη που πηγάζει από τον πλούτο, διαχειρίζονται την εξουσία, ακυρώνουν την πολιτική, χειραγωγούν το πολίτευμα και έχουν καταστεί πλέον οι σύγχρονοι παγκόσμιοι θεοί και ήρωες.
Ο σύγχρονος άνθρωπος, μέσα από όλα αυτά και κάτω από την κυριαρχία της Τεχνικής, αναζητά λύσεις και διεξόδους που έχουν ήδη υποδειχθεί από τους κρατούντες και τους εξουσιαστές αλλά και από την ίδια την Τεχνική.
Ακόμα και ο σύγχρονος καλλιτέχνης, συμπαρασυρόμενος μέσα στη δίνη αυτή, εμπορευματοποιείται ο ίδιος και εμπορευματοποιεί τα προϊόντα του.
Συμβαίνει όμως το ίδιο και με την Τέχνη;
Η Τέχνη δια μέσου της Ιστορίας έχει αποδεδειγμένα χαράξει ανοίγματα τέτοια, που να συμβάλλουν σε εξόδους περισσότερο ποιητικές και δημιουργικές. Ανοίγματα που αναδημιουργούν τον ρυθμό και την πνοή του Κόσμου.
Ο καλλιτέχνης μόνο ως «ενδιάμεσος», (και το επίθετο αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία και αξία για τη σκέψη μας και την έννοια της Τέχνης που προηγούμενα αναφέραμε) δημιουργεί το έργο Τέχνης, που με τη σειρά του αναδημιουργεί τον ίδιο το δημιουργό και τον Κόσμο ταυτόχρονα.
Η Τέχνη υποστηρίζει και συντηρεί πάντα ένα διάλογο με τη φύση, αλλά και με τον κοινωνικό - πολιτικό και ιστορικό άνθρωπο. Χωρίς να μιμείται τη ζωή όπως με ευκολία συνηθίσαμε να λέμε, ουσιαστικά σήμερα καλούμαστε να αναρωτηθούμε ή και να δεχτούμε ακόμη το αντίθετο.
Και αυτό γιατί η Τέχνη παραμένει πάντα αινιγματική, σαν ένα μεγάλο και διαρκές παιχνίδι. Το ίδιο το παιχνίδι της για αυτόν που συμμετέχει σε αυτό, αποκαλύπτει πως η Τέχνη δεν είναι καθόλου παιγνιώδης.
Εντός του χώρου και του χρόνου αυτού του αινιγματικού παιχνιδιού της, η Τέχνη ενοποιώντας χώρο και χρόνο, γκρεμίζει τις φαινομενικές και τρέχουσες διακρίσεις ανάμεσα στην ίδια την Τέχνη και τη Φύση, ανάμεσα σε μορφή και περιεχόμενο, στο εύ-μορφο και στο ά-μορφο, εγκαταλείπει το ωραίο και αναζητά το αληθές, απογυμνώνει και καταργεί την αισθητική, ακροβατεί επιτυχώς και διαρκώς ανάμεσα στη φαντασία και τη λογική, ακυρώνει κάθε προσπάθεια επιστημονικής προσέγγισης της, ανακτά τον Κόσμο και τον επαναπροσδιορίζει.
Η συμμετοχή του στην ανίχνευση του αινίγματος της, αλλά και στο παιχνίδι της είναι για το σύγχρονο άνθρωπο που το επιθυμεί και η πολύτιμη προσφορά της: «Μέσα σε όποια ασύμμετρη σχέση ανάμεσα στο ευ- και στο α-, καλλιτέχνες του παρόντος ή του παρελθόντος οδηγούν τον κλειστό κόσμο της συνείδησης που γνωρίζει τον εαυτό της, που αναγνωρίζει το πορτραίτο της, σε έναν ανοιχτό κόσμο συνείδησης που εκρήγνυται προς τα μπρος, προς τους άλλους, προς τον κόσμο…….» Επισημαίνει ο Χάρης Κοντοσφύρης

Εύμορφος η άμορφος ποιος είναι ο άνθρωπος;
Είναι εκείνος που προσπαθεί μέσα στο χρόνο και κάτω από τις όποιες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, να διατρήσει τον κλειστό ορίζοντα και να μετατρέψει τον περιορισμό σε άνοιγμα;
Η Στέγη Φιλοτέχνων Φλώρινας και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, σε συνεργασία με το Χάρη Κοντοσφύρη, επίκουρο καθηγητή του Τ.Ε.Ε.Τ και τους Αντωνίου Νικόλαο, Κηπουρό Δήμο, Κορπάκη Γιώργο, Μπραγιάντση Βαγγέλη Πασαλιμανιώτη Νίκο, συντελεστές του Εύμορφου Ανθρώπου υποδέχεται την έκθεση:
1 + 1 Ανοίγματα = 2 Εικαστικές Δράσεις,
δια μέσου του Εύμορφου Ανθρώπου
και την ευγενικά υποστηρικτή προσφορά έργων μικρών διαστάσεων, των νέων καλλιτεχνών του Τ.Ε.Ε.Τ για να αντιμετωπίσει το Μουσείο τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που εμποδίζουν το έργο του.
Επιχειρούμε από κοινού με την έκθεση αυτή μια πράξη ΠΟΛΙΤΙΚΗ αναζητώντας αυτό που ανοίγεται και ταυτόχρονα μας καλεί στο άνοιγμα του, θεωρώντας ότι ο σύγχρονος άνθρωπος αναζητά το επερχόμενο, χωρίς να το αγνοεί ή να το εξοστρακίζει. Το επερχόμενο, ενιαίο, ως παρελθόν –παρόν –μέλλον όπου καθεμιά από τις τρεις διαστάσεις του δεν αγνοεί καμιά από τις άλλες δύο.

Για το Δ.Σ.
Θωμάς Ζωγράφος
Εικαστικός