Επιστολή Ν.Τουλίκα για την παραίτηση της Δ.Ευνουχίδου

Η παραίτηση της κ. Ευνουχίδου από την διεύθυνση του Ωδείου Φλώρινας αποτέλεσε έναυσμα για την επιστολή μου αυτή με την οποία θέλω να εκφράσω την βαθειά μου λύπη για το γεγονός αυτό, να την ευχαριστήσω για όλα όσα έκανε για τον γιο μου Δημήτρη και θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι πήρε το δίπλωμα του πιάνου μαζί της.

Για το μουσικό ανάστημα της κ. Ευνουχίδου δεν θα  αναφέρω τίποτα, είναι τόσο γνωστή σ’ αυτούς που ενδιαφέρονται για αυτό που ονομάζουμε κλασική μουσική που κάθε αναφορά μου την θεωρώ περιττή.

Για αυτό και όταν ήρθε στην πόλη μας τόσο εγώ όσο και  κάποιοι άλλοι που την γνώριζαν το θεωρήσαμε τύχη και τιμή. Δυστυχώς δεν είχαν όλοι την ίδια άποψη.

Για τους μαθητές της μουσικής είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχουν καλό δάσκαλο από την αρχή, πράγμα που το υποστηρίζουν πολλοί διακεκριμένοι  μουσικοί,  είχα όμως  την ευκαιρία να το διαπιστώσω και προσωπικά.

Από την άφιξη στο Ωδείο αγκάλιασε τα παιδιά, έθεσε τον πήχη ψηλά, σε όλα τα όργανα και στα θεωρητικά, και προέβη σε συγκεκριμένες ενέργειες προς την κατεύθυνση αυτή γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις διαφόρων ανθρώπων για διάφορους λόγους. Τελικά φάνηκε από τα αποτελέσματα ότι οι επιλογές της ήταν σωστές. Ωφελήθηκαν όλα τα παιδιά και πολλοί μαθητές του Ωδείου διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς και σε άλλου είδους εκδηλώσεις. (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Πρέσπεια κ.λ.π.)

Η μουσική  είναι δύσκολο γνωστικό αντικείμενο και αυτό θα το καταλάβουμε καλλίτερα  αν κάνουμε μια σύγκριση με τα σχολεία. Το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων μαθητών αποφοιτούν από το Λύκειο και η πλειονότητα αποκτά και πτυχίο πανεπιστημίου ή ΤΕΙ. Αντίθετα στην μουσική, σύμφωνα με στοιχεία που δίδονται κατά καιρούς στη δημοσιότητα, το ποσοστό των παιδιών που φθάνουν να πάρουν τίτλο, πτυχίο ή δίπλωμα, σε σχέση μ΄ αυτούς που αρχίζουν να μάθουν μουσική είναι κάτω από το 5%. Είναι όμως η μουσική πολύ σημαντική για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη των παιδιών ,αναπτύσσουν πλούσιο συναισθηματικό κόσμο και αποκτούν αυτοπειθαρχία,  ακόμη και  εκείνα που ασχολούνται για μικρό χρονικό διάστημα μ΄ αυτή και γι΄ αυτό  αντιμετωπίσθηκε με πολύ σοβαρό τρόπο από την κ. Ευνουχίδου.

Μπορώ λοιπόν με βεβαιότητα να πω ότι κατά την διάρκεια  της εδώ θητείας της το Ωδείο διέγραψε μια λαμπρή πορεία και η παραίτηση της σίγουρα αποτελεί απώλεια.

Της εύχομαι πρωτίστως υγεία και να συνεχίσει να αναδεικνύει και άλλα παιδιά.

Εύχομαι το Ωδείο να συνεχίσει την πορεία του με την ίδια επιτυχία, διότι αποτελεί ένα κόσμημα για την πόλη μας, προσφέρει μουσική παιδεία σε πολλά παιδιά  και έχει αποκτήσει ήδη ένα δικό του κοινό.

Νικόλαος Τουλίκας