Ο χαιρετισμός του Αντιπεριφερειάρχη Φλώρινας Δημητρίου Ηλιάδη στην εκδήλωση «Με δάκρυ, με αίμα και με όραμα» για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Φλώρινας

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

 Γραφείο Αντιπεριφερειάρχη

Τηλ.: 2385350400

Fax: 2385350401

E-mail: pressfl@otenet.gr

Φλώρινα, 30 Ιουλίου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο χαιρετισμός του Αντιπεριφερειάρχη Φλώρινας Δημητρίου Ηλιάδη στην εκδήλωση «Με δάκρυ, με αίμα και με όραμα» για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Φλώρινας

Πεντακοσιόχρονο πρωτόγονο σκότος πέρασε η Μακεδονία μας και η Φλώρινά μας, μέχρι να φέξει το ποθούμενο του Πατροκοσμά, μέχρι να ‘ρθει η πολυπόθητη λευτεριά της το 1912.

Οι Αρχάγγελοι στη μέρα της γιορτής τους έφεραν και στη Φλώρινά μας το πανάκριβο μήνυμα της λευτεριάς της. Από τις Πόρτες των Σερβίων, Κοζάνης, Πτολεμαΐδας, Αμυνταίου, Φλώρινας και Καστοριάς από όπου περνούσε καλπάζοντας ο Αρχιστράτηγος με το Επιτελείο του ένας ύμνος ακουγόταν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ. Η Ανάσταση Χριστού θεασάμενοι, που είπε ένας γέροντας στους Λαζαράδες όταν άκουσε ότι ήρθε το Ελληνικό Στράτευμα, καθώς παραδίδει αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας ο Σπύρος Μελάς.

Ποιός έχει μάτια τέτοια, ώστε απόψε εδώ να δει να περνούν οι σκιές του Αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου, που βιάζονταν για το Μοναστήρι. Να δει τον Βενιζέλο, που βιάζονταν για τη Θεσσαλονίκη. Τον Πολύκαρπο εναγώνιο να στέλνει μέσ’ στη νύχτα αγγελιοφόρους, για να σπεύσουν οι δικοί μας, για να μη χαθεί και η Φλώρινα. Να δει τον πανικό στο Σόροβιτς. Να δει τους Μεράρχους Ματθιόπουλο και Γενάδη να ξεπλένουν «την τουρκική λέρα», που γράφει ο Κύπριος φοιτητής της ιατρικής από τον Καραβά της Κερύνειας Ιωάννης Πηγασίου και αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων. Ποιός έχει μάτια να δει απόψε τους λεβέντες ευζώνους να χορεύουν στα αλώνια με τον ήχο της φλογέρας ενός συμπολεμιστή τους και πρώην βοσκού, και σε κάθε γυροβολιά τους να θυμούνται με λίγο δάκρυ και κάποιον που πότισε με το αίμα του το χώμα της Μακεδονίας. Για την λευτεριά της.

Ποιός μπορεί να δει απόψε τον Βασιλιά Γεώργιο να γράφει με καμάρι και με δάκρυ στον Βενιζέλο, «Αριστερά πτέρυξ στρατού νικήσασα σήμερον τον εχθρόν εις Ναλμπάνκιοϊ μετά πεισματώδη μάχην εκυρίευσε τας σημαίας δύο Τουρκικών ταγμάτων, τας οποίας κομίσας μοι παρέδωκεν ειδικός απεσταλμένος του διοικητού αυτής. Επίσης ο Διάδοχος μοι παρέδωκε την σημαίαν τού τάγματος Δράμας, κυριευθείσαν κατά την μάχην των Σερβίων. Τα ένδοξα τούτα τρόπαια του γενναίου στρατού μας με πληρούσι χαράς και υπερηφανείας, ην σπεύδω να μεταδώσω εις Υμάς και τον λαόν μου».

Ποιός τέλος έχει μάτια να δει τον Ιωάννη Άρτη να αναγγέλλει την κατάληψη της Φλώρινας «Εν Ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Α’, κι ότι, επανέρχεται εις τας αγκάλας της Μητρός Ελλάδος!»

Θεέ μου, τι ένδοξη εποχή! Πόσες υπέροχες εικόνες έχει το 1912! Κι όλα αυτά για την Μακεδονία μας!

Μακαριώτατε.

Απόψε είσθε μαζί μας. Να γευθείτε μαζί μας το όνειρο και το δάκρυ. Ήσαν δακρυσμένοι και δεν πίστευαν στο όνειρο τις πρώτες στιγμές και ώρες οι πικραμένοι πρόγονοί μας. Αυτοί που φιλούσαν σαν εικόνες τα χαλινάρια των αλόγων των ιππέων ελευθερωτών κι έραιναν με άνθη ευγνωμοσύνης τους εξαντλημένους λεβεντοευζώνους μας.

Μακαριώτατε.

Ποιος θα μπορέσει να ανεβάσει τον πήχυ της λεβεντιάς στον πεζό καιρό μας; Πλάκωσαν την λεβεντοΠατρίδα μας λέξεις και γεγονότα απαίσια, που χρειάζονται την μάνικα του ουρανού, για να ξεπλυθούν όπως το 1912 την λέρα του καιρού εκείνου.

Άγιε Πατέρα. Στηρίξτε την ψυχή του Έλληνα με όλα τα όμορφα και άγια της πίστης και της πατρίδας μας.

Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχη μας, κύριε Θεόκλητε, σ’ ευχαριστούμε για πολλοστή φορά. «Τα άγια πρέπει τοις αγίοις». Μόνο Σεις με το εκλεκτό επιτελείο Σας θα μπορούσατε να μας κάμετε απόψε κοινωνούς τέτοιου μεγαλειώδους γεγονότος.

Σας ευχαριστούμε για το Δάκρυ που ξεθολώνει τα μάτια που τα σοβάτισε ο ηλεκτρονικός καιρός μας. Για το Αίμα που ξεκινά από τον πρώτο Μάρτυρα και αρδεύει και ζωογονεί άπασα την κτήση. Και για το Όραμα που χρειαζόμαστε όλοι, Κυβερνώντες και Κυβερνώμενοι και ιδιαίτερα οι Νέοι μας.

Σας ευχαριστώ.