Αναφορά στο Μίμη Σουλιώτη

του Χρήστου Μασσαλά

Ο Μίμης, μετά από μεγάλη περίοδο δοκιμασίας, έχασε την τελευταία του μάχη… Είχα τη σπάνια τύχη να είμαι φίλος του και να απολαμβάνω τους προβληματισμούς και τα οράματά του. Η κάθε συνάντηση μαζί του ήταν η αφορμή να ξετυλίξουμε τον κόσμο μας, να τον κατανοήσουμε…

Με το γραπτό και προφορικό του λόγο, αλλά και με την ποιητική του διάθεση έδινε άλλη διάσταση στα δρώμενα. Σχολίαζε με διάθεση χιούμορ τις παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος και γεννούσε προβληματισμούς. Βαθειά του πίστη, οι διανοούμενοι πρέπει να είναι ευδιάθετοι και να βρίσκονται κοντά στους συνανθρώπους τους για μια αναλυτική κατανόηση της πραγματικότητας.

Προσπαθώ να ξετυλίξω στιγμές που δηλώνουν την παρουσία του. Είναι πολλές, σε όλες κυριαρχεί το χαμόγελο, οι έξυπνες παρεμβάσεις, το λεπτό χιούμορ, το τσίπουρο και το τσιγάρο.

Αυτός ο ελεύθερος, ζωντανός, αυθόρμητος διανοούμενος με μοναδική ικανότητα χειρισμού της γλώσσας είχε βαθιά πίστη ότι ο σεβασμός στη δημιουργία, η συνεχής προσπάθεια, η ανεκτικότητα, ο σεβασμός του Άλλου, η ποίηση μπορούν να μειώσουν τη βαρβαρότητα.

Τόνιζε χαρακτηριστικά: «τα ποιήματα θα κεντρίσουν τη σκέψη μας με τρόπο μοναδικό, θα αφυπνίσουν το μυαλό και την αισθητική μας απόλαυση. Είναι δύσκολο να μάθει κανείς τα νέα διαβάζοντας ποιήματα. Κι όμως, κάθε μέρα υπάρχουν άνθρωποι, που πεθαίνουν δυστυχείς επειδή τους λείπουν αυτά που βρίσκονται μέσα στα ποιήματα».

Οι μεγάλες του αγάπες, αλλά και πηγές έμπνευσής, η Ελένη, η Φλώρινα και οι όχθες του Σακολέβα.

Η ζωή  και οι δημιουργίες του είναι ταυτισμένες μαζί τους. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως ο Μίμης ήταν και θα παραμείνει ο αυθεντικός εκφραστής της κουλτούρας της Φλώρινας.

Η συμβολή του στην τόνωση της πνευματικής της ζωής και τις εκφράσεις τέχνης υπήρξε μοναδική. Η πειστικότητά του ήταν τέτοια που δεν είχε κανείς περιθώρια να του αρνηθεί… Η δημιουργική γραφή, η σχολή καλών τεχνών, το όραμα για την Κλαδοράχη και τις σύγχρονες εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου ήταν ο μόνιμος προβληματισμός του.

Μίμη δεν ξέρω τι από αυτά θα μείνει…όλα έχουν ήδη ξεθωριάσει…

Τώρα που το αγέρωχο βλέμμα, η πνευματική παρουσία, η έκφραση ελευθερίας, το θάρρος και η υπερβολική αγάπη για τη Φλώρινα θα απουσιάζουν, πόση φτώχεια θα ενσωματώνει αυτός ο όμορφος τόπος;

Ο Μίμης πρώτα λείπει στους δικούς του, μετά στη Φλώρινα και φυσικά σ’ αυτούς που τον αγάπησαν.

Ήταν μια προσωπικότητα που διέθετε γνώση, τόλμη, ζεστασιά και διανοητική εντιμότητα, κάτι που στις μέρες μας σπανίζει.

Η μνήμη του πρέπει να μείνει έργω ζωντανή. Έτσι θα γίνει παράδειγμα για τους νέους, όπως νέος ήταν και κείνος σ’ όλη του τη ζωή…

Μίμη

Μου χάρισες τη φιλία σου και μου έδειξες την οπτική γωνία που έβλεπες  τον κόσμο. Μου έλεγες χαρακτηριστικά: «η κοινωνία είναι ένας συνεταιρισμός όχι μόνο ανάμεσα στους ζωντανούς, αλλά ανάμεσα στους ζωντανούς, σ’ αυτούς που έφυγαν και σ’ αυτούς που πρόκειται να γεννηθούν». Με το έργο σου Μίμη αποτελείς κομμάτι της κοινωνίας σου. Φεύγεις, όμως, νωρίς…και δεν πρόλαβα να σ’ ευχαριστήσω, πίνοντας τσίπουρο στα ηπειρωτικά βουνά.

Θα μείνεις πάντα στη μνήμη όλων μας ως ο γελαστός διανοούμενος που δημιουργεί περιβάλλον αισιοδοξίας και ελπίδας.

Φίλε μου

Το χρέος σου το έβγαλες, θα μπορούσες όμως να δώσεις ακόμη πολλά…

Καλό σου ταξίδι…Μίμη…