Οι αχάριστοι, οι αγνώμονες, οι επικίνδυνοι, οι μεταλλαγμένοι, οι ξεδιάντροποι. Να φύγουν τώρα

«Ξεκινάμε όλοι μαζί για μία παράταξη δυνατή και πρώτη κόντρα στα συμφέροντα και στα λαμόγια χωρίς κανένα προσωπικό συμφέρον και μόνο για το καλό των εργαζόμενων και της επιχείρησης». Αυτή ήταν η ιδέα, η φιλοσοφία μας, ο στόχος και αυτό το κάτι ¨διαφορετικό¨ πάνω στο οποίο θελήσαμε να χτίσουμε το συνδικαλιστικό μέλλον και το μέλλον της ΔΑΚΕ μέσα από τη λειτουργία μας στο σωματείο. Κύλισε όμως πολύ νερό στο αυλάκι και σχεδόν αμέσως. Μα τόσο εύκολα; Δε μπορεί, λέω. Κι όμως.

 Κάποιοι λάκισαν και πρόδωσαν αυτόν τον αγώνα και την ιδέα του για… προσωπικά τους συμφέροντα. Τι πρωτότυπο αλλά και τι αναμενόμενο μαζί. Όσοι μείναμε πιστοί στην ιδέα και ταγμένοι στον αγώνα δεν εκπλαγήκαμε διόλου με τις συμπεριφορές κάποιων. Κάθε τι λιγότερο, κάθε τι που δε θα ήταν για συμφεροντολογικούς λόγους, για ρουσφέτια, εξυπηρετήσεις, κολακείες και καλοπέραση, όντως θα μας ξένιζε. Το γνωρίζουμε εμείς το γνωρίζει και όλος ο κόσμος ότι πάντα (ανάλογα φυσικά με τα καλά και συμφέροντα) δε δίσταζαν να «μεγαλουργούν»  δημιουργώντας  παρατάξεις, αλλάζοντας  σωματείο, (ξε)πουλώντας συναδέλφους και συνειδήσεις ΑΡΚΕΙ να βολευτούν χωρίς να σκέφτονται ούτε παράταξη, ούτε σωματείο ούτε καν το οικείο περιβάλλον τους που δε διστάζουν ούτε καν αυτό να εκθέτουν ασύστολα.

Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτό λοιπόν συνέβη και τώρα με τους «αγωνιστές» (τα κόκαλα των αληθινών αγωνιστών θα τρίζουν αν μάθουν ποιοι είναι αυτοί που χρησιμοποιούν τη λέξη ¨αγωνιστής¨ προκειμένου να προσδώσουν στην ύπαρξή τους κάποιο νόημα και να ωραιοποιήσουν την ανυπαρξία και ποταπότητά τους) να μεταλλάσσονται (φυσικά χωρίς τύψεις, δεύτερη σκέψη ή ενδοιασμούς) σε   Δούρειο Ίππο με αποκλειστικό και διακαή πόθο να διαλύσουν την παράταξη της ΔΑΚΕ διαγράφοντας τεχνηέντως, αντικαταστατικά (άρθρο 22), άνευ λόγου και προκλητικά δυνατά και παλαιά στελέχη της. Ο λόγος; Το αυτονόητο: μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα των άλλων (αυτών που τις κατουρημένες ποδιές δε χορταίνουν να φιλούν) και παράλληλα για να βλάψουν το Σωματείο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ και την περιοχή. Αλλά αυτά γι΄αυτούς είναι ψιλά γράμματα μπροστά στην βόλεψη και καλοπέρασή τους. Ανέκαθεν, έτσι είχαν φανταστεί τον συνδικαλισμό καταφέρνοντας μάλλον να «κουκουλώσουν» και να καλύψουν τις προθέσεις τους πίσω από τις μάσκες που φορούσαν. Αυτές που είχαμε την αίσθηση ότι ήταν το πρόσωπό τους. Κάναμε λάθος και αυτό, ήρθε η ώρα, να αλλάξει.

Συνάδελφοι, τα όσα μηχανεύονται  δε θα τα αφήσουμε να περάσουν. Την παράταξη δε θα την χαρίσουμε σε κανένα πόσο μάλλον σε αυτούς που δεν έχουν καν πατήσει το πόδι τους στους χώρους εργασίας, σε αυτούς που πρεσβεύουν κάθε τι που θέλουμε να πατάξουμε.

 Ήρθε η ώρα. Η ώρα να πέσουν και οι μάσκες και ο πέλεκυς επ’ αυτών που η γάγγραινα ωχριά μπροστά τους ως προς τα αποτελέσματα που η παρουσία τους μπορεί να έχει.

  

 

ΤΣΑΚΥΡΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΓΚΕΚΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Αναρτήθηκε από anemozali anapodoi