WWF Ελλάς και Εταιρία Προστασίας Πρεσπών καταγγέλλουν το ΥΠΕΚΑ

Ευθύνες για απαράδεκτη και αδικαιολόγητη κωλυσιεργία επιρρίπτουν στο ΥΠΕΚΑ, αλλά και προσωπικά στον Υπουργό Ευάγγελο Λιβιεράτο, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις WWF Ελλάς και Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, με αφορμή την επί τριετία καθυστέρηση κύρωσης της Διεθνούς Συμφωνίας για την Προστασία και Αειφόρο Ανάπτυξη του Πάρκου Πρεσπών.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού (22 Μαρτίου), οι δυο οργανώσεις θέτουν την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ προ των σοβαρών ευθυνών της για τη γενικότερη υστέρηση στην εφαρμογή διεθνών και κοινοτικών πολιτικών για τη βιώσιμη διαχείριση των υδάτων.

Η τετραμερής συμφωνία που υπογράφηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 2010 από τους Υπουργούς Περιβάλλοντος της Αλβανίας, της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ και τον Επίτροπο Περιβάλλοντος της ΕΕ έχει κυρωθεί από:

• την Ευρωπαϊκή Ένωση, με απόφαση του Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
• την Αλβανία, με απόφαση του αρμόδιου Υπουργού
• την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, με πράξη του Κοινοβουλίου.

Αυτή όμως η μοναδική για τα δεδομένα των Βαλκανίων τετραμερής συμφωνία δεν έχει κυρωθεί από την Ελληνική Βουλή, καθώς ο αρμόδιος Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής δεν έχει προωθήσει το σχετικό κυρωτικό νομοσχέδιο!

Η κωλυσιεργία του ΥΠΕΚΑ βάζει φρένο στη βελτίωση του επιπέδου προστασίας του Πάρκου Πρεσπών, αφού δεν μπορούν να λειτουργήσουν τα διασυνοριακά θεσμικά όργανα. Ειδικότερα, το κενό που δημιουργεί η μη κύρωση από την Ελλάδα της Συμφωνίας του Πάρκου Πρεσπών αναστέλλει την εδραίωση της συνεργασίας στον τομέα των υδάτων, για την οποία έχουν ήδη τεθεί βάσεις μεταξύ των αρμόδιων αρχών των 3 χωρών, με πρωτοβουλία των τοπικών φορέων τα τελευταία χρόνια. 

Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα προχωράει ασθμαίνοντας στην ολοκλήρωση των διαχειριστικών σχεδίων υδάτων που προβλέπει η Οδηγία 2000/60/ΕΕ, με την απειλή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Από τα τελευταία Σχέδια Διαχείρισης που θα ετοιμαστούν θα είναι κι αυτό για τη λεκάνη απορροής των Πρεσπών, το οποίο φαίνεται ότι θα εκπονηθεί χωρίς τις απαραίτητες διαδικασίες διαβούλευσης με τα όμορα κράτη που η κοινοτική νομοθεσία προβλέπει για τις διασυνοριακές λεκάνες απορροής, καθώς η τετραμερής ομάδα εργασίας για τη διαχείριση των υδάτων, που συστήνει η Συμφωνία του 2010, δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί.