Μετά από την επικράτηση της στην ψηφοφορία που προηγήθηκε στο blog του συλλόγου μας,stegiam.blogspot.gr, σήμερα Σάββατο 15 Μαρτίου στις 21:00 και την Κυριακή 16 Μαρτίου στις 19:00 θα παρακολουθήσουμε, στο Πνευματικό Κέντρο Αμυνταίου, την ταινία:
Frances Ha
Σκηνοθεσία: Noah Baumbach
Σενάριο: Noah Baumbach,Greta Gerwig
Φωτογραφία: Sam Levy
Παίζουν: Greta Gerwig, Mickey Sumner, Sophie Levee, Michael Esper, Adam Driver, Lev Shapiro, Michael Zegen
Χωρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Ετος Παραγωγής: 2012
Γλώσσα: Αγγλικά
Διαρκεια: 86΄
Η Φράνσις ζει στη Νέα Υόρκη, αλλά δεν έχει διαμέρισμα.
Η Φράνσις βοηθάει σε μια ακαδημία χορού, αλλά δεν είναι χορεύτρια.
Η Φράνσις έχει μια καλή φίλη, τη Σόφι, αλλά δεν μιλάνε πια μεταξύ τους.
Η Φράνσις ρίχνεται με ορμή στα όνειρά της, ακόμα κι όταν η πραγματικότητα της δείχνει να μην το κάνει.
Η Φράνσις θέλει πολύ περισσότερα από αυτά που έχει, αλλά ζει τη ζωή της με ασύδοτη χαρά κι ελαφρότητα.
Η Φράνσις ειναι τελικά μια αισιόδοξη ταινία...
Δεν είναι ούτε κορίτσι, ούτε γυναίκα. Είναι ανώριμη, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να παραμείνει αθώα. Είναι παρορμητική, ευαίσθητη και αυθόρμητη. Έχει το θράσος να πιστεύει πως όλα βαίνουν καλώς ακόμα και όταν τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο. Ενθουσιάζεται εύκολα και όταν στεναχωριέται μεθάει. Είναι απένταρη και φιλοξενείται σε σπίτια γνωστών, όμως αυτό δεν την εμποδίζει να κάνει το τραπέζι στο φλερτ της. Χορεύει ευτυχισμένη, τρέχει ανέμελη στους δρόμους της Νέας Υόρκης και ,όταν σκοντάφτει και πέφτει, σηκώνεται με μιας για να εξακολουθήσει στον ίδιο πυρετώδη ρυθμό με την ίδια ακατάβλητη ορμή για ζωή. Ονομάζεται Φράνσις , είναι ένα άτομο μοναδικό, που δεν αντιστοιχεί σε έναν τύπο ανθρώπου και για αυτό οι αντιδράσεις της μας φαίνονται τόσο παιδιάστικες, τόσο δυσερμήνευτες .Ο Μπάουμπαχ δε μας καλεί να εντοπίσουμε γύρω μας αυτή τη σπάνια ράτσα, ζητά μονάχα να βυθιστούμε στο κάθισμα και να παρατηρήσουμε αυτό το ανεπανάληπτο φαινόμενο ενός πλάσματος που ζει σε αρμονία με τον εσωτερικό του δαίμονα. Η Φράνσις είναι ταυτόχρονα ηρωίδα και θύμα της καθημερινότητας, θριαμβεύτρια και ηττημένη της ζωής. Οι φίλοι την προδίδουν επώδυνα, οι σχέσεις της καταρρέουν, τα όνειρα αρχίζουν να ξεθωριάζουν και να φαίνονται απλησίαστα, τα οικονομικά περιθώρια στενεύουν εκείνη όμως πάντα ξεπερνά γρήγορα τις απογοητεύσεις και αισιοδοξεί, περισσότερο υπακούοντας σε έναν προσωπικό κανόνα και λιγότερο λόγω αφέλειας. Το ασπρόμαυρο που επιλέγει ο Μπάουμπαχ έρχεται να ξεχωρίσει τη Φράνσις ως την μόνη πολύχρωμη κουκίδα σε ένα βαρετό σύμπαν. Το “Frances Ha” πετυχαίνει να είναι ελαφρύ σαν πούπουλο χωρίς ποτέ να φανεί άδειο, χαρίζει στο θεατή με τη γλυκύτητά της μια αναζωογονητική αίσθηση και έρχεται να επιβεβαιώσει το σαιξπηρικό «η ζωή είναι γεμάτη οργή και θόρυβο που τελικά δε σημαίνουν τίποτα».
Θοδωρής Τσομίδης "φιλμ νουαρ"
Μια γνώμη:
"Αν θέλεις να θυμηθείς πώς είναι να δακρύζεις από την ομορφιά μιας ταινίας, μονάχα με το χιούμορ, την απλότητα και μια σιγουριά βιωμένα ανθρώπινου, δοκίμασε να γνωρίσεις τούτη τη Φράνσις. Θα σε κάνει να βγεις από την αίθουσα με ένα φαρδύ, πλατύ… «χα!» στο πρόσωπό σου. Αν ο άδειος εαυτός σου ή ο «διανοουμενέ» κυνισμός δε σου επιτρέπει να αισθάνεσαι στο σινεμά, προσπερνάς."
Σκηνοθεσία: Noah Baumbach
Σενάριο: Noah Baumbach,Greta Gerwig
Φωτογραφία: Sam Levy
Παίζουν: Greta Gerwig, Mickey Sumner, Sophie Levee, Michael Esper, Adam Driver, Lev Shapiro, Michael Zegen
Χωρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Ετος Παραγωγής: 2012
Γλώσσα: Αγγλικά
Διαρκεια: 86΄
Η Φράνσις ζει στη Νέα Υόρκη, αλλά δεν έχει διαμέρισμα.
Η Φράνσις βοηθάει σε μια ακαδημία χορού, αλλά δεν είναι χορεύτρια.
Η Φράνσις έχει μια καλή φίλη, τη Σόφι, αλλά δεν μιλάνε πια μεταξύ τους.
Η Φράνσις ρίχνεται με ορμή στα όνειρά της, ακόμα κι όταν η πραγματικότητα της δείχνει να μην το κάνει.
Η Φράνσις θέλει πολύ περισσότερα από αυτά που έχει, αλλά ζει τη ζωή της με ασύδοτη χαρά κι ελαφρότητα.
Η Φράνσις ειναι τελικά μια αισιόδοξη ταινία...
Δεν είναι ούτε κορίτσι, ούτε γυναίκα. Είναι ανώριμη, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να παραμείνει αθώα. Είναι παρορμητική, ευαίσθητη και αυθόρμητη. Έχει το θράσος να πιστεύει πως όλα βαίνουν καλώς ακόμα και όταν τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο. Ενθουσιάζεται εύκολα και όταν στεναχωριέται μεθάει. Είναι απένταρη και φιλοξενείται σε σπίτια γνωστών, όμως αυτό δεν την εμποδίζει να κάνει το τραπέζι στο φλερτ της. Χορεύει ευτυχισμένη, τρέχει ανέμελη στους δρόμους της Νέας Υόρκης και ,όταν σκοντάφτει και πέφτει, σηκώνεται με μιας για να εξακολουθήσει στον ίδιο πυρετώδη ρυθμό με την ίδια ακατάβλητη ορμή για ζωή. Ονομάζεται Φράνσις , είναι ένα άτομο μοναδικό, που δεν αντιστοιχεί σε έναν τύπο ανθρώπου και για αυτό οι αντιδράσεις της μας φαίνονται τόσο παιδιάστικες, τόσο δυσερμήνευτες .Ο Μπάουμπαχ δε μας καλεί να εντοπίσουμε γύρω μας αυτή τη σπάνια ράτσα, ζητά μονάχα να βυθιστούμε στο κάθισμα και να παρατηρήσουμε αυτό το ανεπανάληπτο φαινόμενο ενός πλάσματος που ζει σε αρμονία με τον εσωτερικό του δαίμονα. Η Φράνσις είναι ταυτόχρονα ηρωίδα και θύμα της καθημερινότητας, θριαμβεύτρια και ηττημένη της ζωής. Οι φίλοι την προδίδουν επώδυνα, οι σχέσεις της καταρρέουν, τα όνειρα αρχίζουν να ξεθωριάζουν και να φαίνονται απλησίαστα, τα οικονομικά περιθώρια στενεύουν εκείνη όμως πάντα ξεπερνά γρήγορα τις απογοητεύσεις και αισιοδοξεί, περισσότερο υπακούοντας σε έναν προσωπικό κανόνα και λιγότερο λόγω αφέλειας. Το ασπρόμαυρο που επιλέγει ο Μπάουμπαχ έρχεται να ξεχωρίσει τη Φράνσις ως την μόνη πολύχρωμη κουκίδα σε ένα βαρετό σύμπαν. Το “Frances Ha” πετυχαίνει να είναι ελαφρύ σαν πούπουλο χωρίς ποτέ να φανεί άδειο, χαρίζει στο θεατή με τη γλυκύτητά της μια αναζωογονητική αίσθηση και έρχεται να επιβεβαιώσει το σαιξπηρικό «η ζωή είναι γεμάτη οργή και θόρυβο που τελικά δε σημαίνουν τίποτα».
Θοδωρής Τσομίδης "φιλμ νουαρ"
Μια γνώμη:
"Αν θέλεις να θυμηθείς πώς είναι να δακρύζεις από την ομορφιά μιας ταινίας, μονάχα με το χιούμορ, την απλότητα και μια σιγουριά βιωμένα ανθρώπινου, δοκίμασε να γνωρίσεις τούτη τη Φράνσις. Θα σε κάνει να βγεις από την αίθουσα με ένα φαρδύ, πλατύ… «χα!» στο πρόσωπό σου. Αν ο άδειος εαυτός σου ή ο «διανοουμενέ» κυνισμός δε σου επιτρέπει να αισθάνεσαι στο σινεμά, προσπερνάς."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου