Ένα από τα ψευτοεπιχειρήματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να πείσει ότι ο συμβιβασμός που έκανε με τους 3 «θεσμούς» του κεφαλαίου (ΕΕ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) έχει την έγκριση του λαού, είναι ότι βαδίζει με βάση την εντολή που έδωσε η λαϊκή ψήφος για επίτευξη συμφωνίας και όχι ρήξη με την ΕΕ!
Αυτό, παρόλο που περιέχει κάποια αλήθεια, - γιατί όντως μεγάλο τμήμα όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ δεν ήθελε σύγκρουση με την ΕΕ, την Ευρωζώνη και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, - στην πραγματικότητα αποτελεί λαθροχειρία.
Οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, όμως, ψήφισαν το ΣΥΡΙΖΑ με προσδοκίες πως θα μπει τέλος στην αντιλαϊκή πολιτική. Δεν τον ψήφισαν γνωρίζοντας ότι θα συνεχίσει την αντιλαϊκή στρατηγική των μνημονίων. ;Oτι θα συνεχιστούν η επιτήρηση, η τρόικα με άλλο όνομα, οι προϋπολογισμοί λιτότητας, οι ιδιωτικοποιήσεις. Δεν τον ψήφισαν γνωρίζοντας ότι θα αφήσει απείραχτο όλο το μνημονιακό αντιλαϊκό πλαίσιο, τους νόμους και την πολιτική που φόρτωσαν τα βάρη της κρίσης στο λαό. Σήμερα, όμως, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πετάει στα μούτρα του λαού και ειδικά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων τη συνέχιση του μνημονίου και όλου του αντιλαϊκού πλαισίου που καθιέρωσε. Πρόκειται για τους εφαρμοστικούς νόμους που χτυπάνε τα εργασιακά δικαιώματα, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία - Πρόνοια, επιβάλλουν φόρους και χαράτσια στις λαϊκές οικογένειες (που τώρα θα γίνει με άλλο τρόπο), τις ιδιωτικοποιήσεις των λεγόμενων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας. Ταυτόχρονα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δηλώνει έτοιμη και διαθέσιμη να εκπληρώσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις στο πλαίσιο της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ, την ίδια στιγμή που πυκνώνουν τα σύννεφα μιας ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Μ. Ανατολή.
Τι ήταν αυτό που υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό και στους εργαζόμενους; Ότι για να δει ο λαός προοπτική, για να ανασάνει, δεν χρειάζεται καμιά ριζική ανατροπή, καμιά ρήξη με την ΕΕ και το κεφάλαιο, αρκεί μια αλλαγή κυβέρνησης, μια αλλαγή διαχείρισης. Αυτά δεν τα έλεγε μόνο προεκλογικά. Αυτήν τη γραμμή προωθούσε συστηματικά όλα τα προηγούμενα χρόνια στο πλαίσιο του λεγόμενου «αντιμνημονιακού μετώπου». Ήδη, όμως, στο μικρό χρονικό διάστημα επιβεβαιώθηκε και πάλι ο χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου, που δεν αλλάζει από την αλλαγή της κυβερνητικής σκυτάλης στις χώρες - μέλη της. Επιβεβαιώθηκε ότι οι δεσμεύσεις στήριξης της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου δεν χωράνε τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Δεν χωράνε τη λαϊκή απαίτηση για ανάκτηση απωλειών. Απαιτούν τη συνέχιση του αντεργατικού - αντιλαϊκού δρόμου. Θυμίζουμε, επίσης, ότι οι δυνάμεις του πάλευαν με λύσσα τη θέση του ΚΚΕ ότι τα μνημόνια ενσωματώνουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν αποτελούν λανθασμένες νεοφιλελεύθερες επιλογές της μιας ή της άλλης κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, συκοφαντούσαν το ΚΚΕ, επειδή καλούσε το λαό να διαλέξει τη σύγκρουση με την ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, ότι έτσι δήθεν παραπέμπει τη σωτηρία του λαού στη «δευτέρα παρουσία». Αυτή η λογική δεν άντεξε ούτε ένα μήνα και όσο και αν προσπαθούν να αλλάξουν τα ονόματα της αντιλαϊκής πολιτικής, της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου, δεν αλλάζει η ουσία.
Όσοι είχαν αυταπάτες, ψηφίζοντας το ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα σταματήσουν τα μνημόνια, οι επιτηρήσεις, η λιτότητα (τώρα τη λένε «λιτό βίο»), οι αντιλαϊκοί νόμοι, δεν πρέπει ούτε να γίνουν κλακαδόροι στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, - όπως τους καλούν όλοι, αστικά κόμματα και ΜΜΕ, - ούτε να ...πέσουν από τα σύννεφα. Τα λαϊκά στρώματα δεν μάτωσαν τα προηγούμενα χρόνια με τους άλλους διαχειριστές του συστήματος, - τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, - για να βρεθούν και σήμερα αντιμέτωπα με παρόμοια αντιλαϊκά μέτρα. Όμως, όσο και αν καλλιεργούνται, με τη στήριξη και των ισχυρών μηχανισμών των ΜΜΕ των μεγαλοκαπιταλιστών, η αναμονή και η υπομονή για τη νέα δήθεν «εθνική προσπάθεια που απαιτεί συναίνεση», τα πρώτα βήματα της νέας συγκυβέρνησης στον ίδιο δρόμο των δεσμεύσεων στην ΕΕ και της κερδοφορίας των μονοπωλίων δεν προμηνύουν τίποτε το καλό για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Οι σημερινές επικλήσεις στο λαό να συνεχίσει τις θυσίες του στο όνομα της νέας «εθνικής υπόθεσης» της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, δεν πρέπει να συγκινήσουν κανέναν πραγματικό ριζοσπάστη, αριστερό εργαζόμενο και λαϊκό άνθρωπο. Φτάνουν πια οι θυσίες για τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
Ο λαός μας έχει συσσωρευμένη σημαντική εμπειρία και πρέπει να την αξιοποιήσει, μπορεί να κρίνει πού οδήγησαν οι θυσίες όλα τα προηγούμενα χρόνια για τη διάσωση της πλουτοκρατίας,- θυσίες που του ζητείται να συνεχίσει. Γι' αυτό δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να μετατραπεί σε κλακαδόρο της κυβέρνησης. Μονόδρομος για το λαό είναι η πάλη για την ανάκτηση των απωλειών, τη διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, η πάλη για το ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, η ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το κεφάλαιο και την εξουσία του.
Οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, όμως, ψήφισαν το ΣΥΡΙΖΑ με προσδοκίες πως θα μπει τέλος στην αντιλαϊκή πολιτική. Δεν τον ψήφισαν γνωρίζοντας ότι θα συνεχίσει την αντιλαϊκή στρατηγική των μνημονίων. ;Oτι θα συνεχιστούν η επιτήρηση, η τρόικα με άλλο όνομα, οι προϋπολογισμοί λιτότητας, οι ιδιωτικοποιήσεις. Δεν τον ψήφισαν γνωρίζοντας ότι θα αφήσει απείραχτο όλο το μνημονιακό αντιλαϊκό πλαίσιο, τους νόμους και την πολιτική που φόρτωσαν τα βάρη της κρίσης στο λαό. Σήμερα, όμως, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πετάει στα μούτρα του λαού και ειδικά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων τη συνέχιση του μνημονίου και όλου του αντιλαϊκού πλαισίου που καθιέρωσε. Πρόκειται για τους εφαρμοστικούς νόμους που χτυπάνε τα εργασιακά δικαιώματα, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία - Πρόνοια, επιβάλλουν φόρους και χαράτσια στις λαϊκές οικογένειες (που τώρα θα γίνει με άλλο τρόπο), τις ιδιωτικοποιήσεις των λεγόμενων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας. Ταυτόχρονα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δηλώνει έτοιμη και διαθέσιμη να εκπληρώσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις στο πλαίσιο της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ, την ίδια στιγμή που πυκνώνουν τα σύννεφα μιας ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Μ. Ανατολή.
Τι ήταν αυτό που υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό και στους εργαζόμενους; Ότι για να δει ο λαός προοπτική, για να ανασάνει, δεν χρειάζεται καμιά ριζική ανατροπή, καμιά ρήξη με την ΕΕ και το κεφάλαιο, αρκεί μια αλλαγή κυβέρνησης, μια αλλαγή διαχείρισης. Αυτά δεν τα έλεγε μόνο προεκλογικά. Αυτήν τη γραμμή προωθούσε συστηματικά όλα τα προηγούμενα χρόνια στο πλαίσιο του λεγόμενου «αντιμνημονιακού μετώπου». Ήδη, όμως, στο μικρό χρονικό διάστημα επιβεβαιώθηκε και πάλι ο χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου, που δεν αλλάζει από την αλλαγή της κυβερνητικής σκυτάλης στις χώρες - μέλη της. Επιβεβαιώθηκε ότι οι δεσμεύσεις στήριξης της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου δεν χωράνε τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Δεν χωράνε τη λαϊκή απαίτηση για ανάκτηση απωλειών. Απαιτούν τη συνέχιση του αντεργατικού - αντιλαϊκού δρόμου. Θυμίζουμε, επίσης, ότι οι δυνάμεις του πάλευαν με λύσσα τη θέση του ΚΚΕ ότι τα μνημόνια ενσωματώνουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν αποτελούν λανθασμένες νεοφιλελεύθερες επιλογές της μιας ή της άλλης κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, συκοφαντούσαν το ΚΚΕ, επειδή καλούσε το λαό να διαλέξει τη σύγκρουση με την ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, ότι έτσι δήθεν παραπέμπει τη σωτηρία του λαού στη «δευτέρα παρουσία». Αυτή η λογική δεν άντεξε ούτε ένα μήνα και όσο και αν προσπαθούν να αλλάξουν τα ονόματα της αντιλαϊκής πολιτικής, της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου, δεν αλλάζει η ουσία.
Όσοι είχαν αυταπάτες, ψηφίζοντας το ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα σταματήσουν τα μνημόνια, οι επιτηρήσεις, η λιτότητα (τώρα τη λένε «λιτό βίο»), οι αντιλαϊκοί νόμοι, δεν πρέπει ούτε να γίνουν κλακαδόροι στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, - όπως τους καλούν όλοι, αστικά κόμματα και ΜΜΕ, - ούτε να ...πέσουν από τα σύννεφα. Τα λαϊκά στρώματα δεν μάτωσαν τα προηγούμενα χρόνια με τους άλλους διαχειριστές του συστήματος, - τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, - για να βρεθούν και σήμερα αντιμέτωπα με παρόμοια αντιλαϊκά μέτρα. Όμως, όσο και αν καλλιεργούνται, με τη στήριξη και των ισχυρών μηχανισμών των ΜΜΕ των μεγαλοκαπιταλιστών, η αναμονή και η υπομονή για τη νέα δήθεν «εθνική προσπάθεια που απαιτεί συναίνεση», τα πρώτα βήματα της νέας συγκυβέρνησης στον ίδιο δρόμο των δεσμεύσεων στην ΕΕ και της κερδοφορίας των μονοπωλίων δεν προμηνύουν τίποτε το καλό για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Οι σημερινές επικλήσεις στο λαό να συνεχίσει τις θυσίες του στο όνομα της νέας «εθνικής υπόθεσης» της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, δεν πρέπει να συγκινήσουν κανέναν πραγματικό ριζοσπάστη, αριστερό εργαζόμενο και λαϊκό άνθρωπο. Φτάνουν πια οι θυσίες για τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
Ο λαός μας έχει συσσωρευμένη σημαντική εμπειρία και πρέπει να την αξιοποιήσει, μπορεί να κρίνει πού οδήγησαν οι θυσίες όλα τα προηγούμενα χρόνια για τη διάσωση της πλουτοκρατίας,- θυσίες που του ζητείται να συνεχίσει. Γι' αυτό δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να μετατραπεί σε κλακαδόρο της κυβέρνησης. Μονόδρομος για το λαό είναι η πάλη για την ανάκτηση των απωλειών, τη διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, η πάλη για το ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, η ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το κεφάλαιο και την εξουσία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου