Δουλειά και όχι εφησυχασμός…

Γράφει ο Κωνσταντίνος Λιάσης

Η χρονιά σίγουρα ξεκίνησε με πολύ καλούς οιωνούς τόσο για το ανδρικό όσο και για το γυναικείο τμήμα χάντμπολ του Αμύντα Αμύνταιου. Ενίσχυση για το ανδρικό τμήμα με 2 εμπειρότατους παίκτες με αγώνες Α1 και Α2 στην πλάτη τους, ενίσχυση και για το γυναικείο τμήμα με 1 διεθνή τερματοφύλακα και 2 ελπιδοφόρες παίκτριες. Σαφώς πολύ καλές μεταγραφικές κινήσεις.
Όμως, καλό θα ήταν να μην μείνουμε στον ενθουσιασμό των κινήσεων αυτών. Το κλειδί είναι η μεθοδική δουλειά και η προπόνηση. Ο κάθε φίλαθλος του Αμύντα δεν θα ήθελε μια παρόμοια -προσωπικά απογοητευτική για εμένα οπού την έζησα και από μέσα – σεζόν για το ανδρικό αλλά και το παιδικό τμήμα αλλά και ο κάθε φίλαθλος θα ήθελε να επαναληφθεί η περσινή πολύ καλή σεζόν του γυναικείου τμήματος και του τμήματος των μίνι αγοριών. Το μυστικό είναι η εβδομαδιαία προπόνηση και η συνεχής δουλειά, όπως προείπα. Ο Αμύντας για φέτος κατά την γνώμη μου πρέπει να έχει ΕΝΑΝ και ΜΟΝΟ στόχο σε όλα τα τμήματα. Τον ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟ! Για να επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκει, στην Α1 κατηγορία μετά από 25 και πλέον χρόνια! Το μοντέλο του Διομήδη Άργους που για εμένα αποτελεί υπόδειγμα για όλες τις ομάδες χάντμπολ στην Ελλάδα, είναι κάτι που θα πρέπει όλες οι ομάδες να ακολουθήσουν. Μια ομάδα σε μια πόλη της επαρχίας με 25.000 κατοίκους, κατάφερε με μπάτζετ μόλις 100.000 ευρώ, χωρίς μεταγραφικά μπάμ, αλλά με παίκτες δουλευταράδες και αναδεικνύοντας τα δικά της και μόνο παιδιά από τις ακαδημίες κατάφερε την περσινή χρονιά να φέρει το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο χάντμπολ στην Ελλάδα, το οποίο χάντμπολ στην Ελλάδα είναι ερασιτεχνικό με συμβόλαια 8-9 χιλιάδων το χρόνο, απέναντι σε επαγγελματικές ομάδες με μπάτζετ 1 εκατομμυρίου ευρώ!
Αυτό το μοντέλο οφείλει να ακολουθήσει και ο Αμύντας, οργανώνοντας αποτελεσματικά τις ακαδημίες, συνεχίζοντας την περσινή δουλειά, ώστε να αναδειχθούν τα παιδιά της περιοχής μας, και δουλεύοντας σε όλα τα τμήματα. Ο Αμύντας πρέπει επιτέλους να ξεκολλήσει από τις χαμηλές κατηγορίες. Και αυτό δεν θα επιτευχθεί με τρένα από λεφτά, θα επιτευχθεί με σκληρή δουλειά και προπόνηση, και την συμπαράσταση του κόσμου, για να γεμίσει το ΔΑΚ όπως γέμισε στον εκπληκτικό εκείνο αγώνα της Εθνικής Γυναικών, στις 30 Μαϊου, όπως είχα αρθρογραφήσει τότε. Χρειαζόμαστε όλο το Αμύνταιο για να πάμε μπροστά. Πέρσι δυστυχώς αυτό δεν έγινε και ο κόσμος σε κάθε αγώνα έφτανε μετά βίας τους 150 φιλάθλους. Η αντεπίθεση που άρχισε στις 30 Μαϊου, με τους 1800 φιλάθλους που έδειξαν ότι διψάνε για χάντμπολ πρέπει να συνεχιστεί για να μπει ξανά το Αμύνταιο στην Α1 κατηγόρια. Στηρίξτε την ομάδα για να επιστρέψει εκεί που τις αξίζει. Και υπενθυμίζω, το κλειδί είναι η δουλειά!

Υ.Γ: Με αυτό το άρθρο δεν θέλω να κατακρίνω η να θίξω κανέναν, θέλω απλά να υπενθυμίσω σε όλους μας πόσο πολύ χρειάζεται το χάντμπολ αυτή η περιοχή και ότι χρειάζεται δουλειά από όλους μας για να επιστρέψει ο Αμύντας εκεί που πρέπει, όπως τις «χρυσές» εποχές του 1977!