Η οικονομική κρίση στη χώρα συνεχώς επιδεινώνεται, τα ταμεία του κράτους είναι άδεια, καθώς οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν φαίνονται διατεθειμένες να...περικόψουν τις περιττές δαπάνες, αλλά προτιμούν να μειώνουν μισθούς και συντάξεις και να επιβάλουν συνεχώς νέους φόρους.
Στην προσπάθεια, λοιπόν, να βοηθήσουμε όλοι μαζί την ανοικοδόμηση της οικονομίας, ψάξαμε και βρήκαμε μερικούς από τους πιο παράξενους φόρους, που έχουν επιβληθεί ανά τον κόσμο.
Αν σας φάνηκε περίεργος ο «φόρος της μπουγάτσας», πως θα σας φαινόταν να πληρώνατε για τα παράθυρα του σπιτιού σας, για τον αριθμό των καπέλων που έχετε στη ντουλάπα σας ή ακόμη και για... τη γενειάδα σας;
Φόρος για το καπέλο: Μεταξύ του 1784 και του 1811 στη Μεγάλη Βρετανία, οι κάτοχοι καπέλων υποχρεούνταν να καταβάλουν φόρο. Όσο περισσότερα καπέλα διέθετε κάποιος, τόσο μεγαλύτερη έπρεπε να είναι η συνδρομή του στο κράτος. Η βρετανική κυβέρνηση, θεσπίζοντας τον συγκεκριμένο φόρο, κινήθηκε με βάση την παραδοχή ότι όσο πλουσιότερος είναι κάποιος πολίτης, τόσο περισσότερα καπέλα θα έχει.
Φόρος των παραθύρων: Την 31η Δεκεμβρίου του 1695, ο τότε βασιλιάς της Σκωτίας, Γουίλιαμ ο Γ’, στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει την χρηματοπιστωτική κρίση, εισήγαγε έναν φόρο που πολύ απλά μπορεί να μεταφραστεί ως «φόρος των παραθύρων». Ο νόμος αυτός προέβλεπε την υποχρεωτική καταβολή 2 σελινίων για κάθε οικία, ενώ αν η οικία διέθετε 10-20 παράθυρα το ποσό ανέβαινε στα 4 σελίνια. Οι Σκωτσέζοι αντέδρασαν δυναμικά στο μέτρο αυτό, με τους φτωχούς να «χτίζουν» τα παράθυρα. Ο φόρος τελικά αποσύρθηκε στα 1851.
Φόρος των ούρων: Στην αρχαία Ρώμη, ο αυτοκράτορας Βεσπασιανός θέσπισε φόρο στην αγορά ούρων. Το «χρυσό υγρό» που μαζευόταν από τα δημόσια ουρητήρια, το χρησιμοποιούσαν ευρέως για τον καθαρισμό και τη λεύκανση των τηβέννων.
Φόρος «αερίσματος»: Πριν λίγα χρόνια, η Νέα Ζηλανδία υποχρεωμένη από τη συνθήκη του Κιότο, δεσμεύτηκε για τον περιορισμό των εκπομπών των αερίων της στα επίπεδα του 1990. Όμως, όπως προέκυψε από έρευνα, η μεγαλύτερη «πηγή» των αερίων του θερμοκηπίου είναι τα κοπάδια. Η κυβέρνηση, λοιπόν, πρότεινε την φορολόγηση των «εκπομπών μεθανίου από τα πρόβατα και τις αγελάδες». Μετά τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων του νησιού, προωθήθηκε τελικά η έρευνα για τη δημιουργία εμβολίου που θα «ομαλοποιεί» τις αναθυμιάσεις των ζώων, με αποτέλεσμα τη μείωση της ρύπανσης της ατμόσφαιρας.
Φόρος γενειάδας: Στην παγκόσμια ιστορία, αυτός ο φόρος κάνει την εμφάνισή του τουλάχιστον δύο φορές. Η πρώτη είναι στην Αγγλία του 16ου αιώνα, επί βασιλείας Ερρίκου του 7ου. Ο βασιλιάς, ο οποίος ήταν ο ίδιος γενειοφόρος, αποφάσισε να επιβάλει φόρο σε κάθε πολίτη που ήταν αξύριστος, με το ύψος της εισφοράς να καθορίζεται από την κοινωνική του θέση. Η δεύτερη περίπτωση παρατηρείται στη Ρωσία, στα χρόνια του τσάρου Πέτρου Α’. Ο άρχων θεωρούσε πως οι συνήθειες των υπηκόων του δεν συμβάδιζαν με αυτές των «πολιτισμένων» Δυτικών. Μία από αυτές τις συνήθειες ήταν κι η δημοφιλής στους άνδρες, γενειάδα. Προκειμένου να «συνετίσει» τους πολίτες, φορολόγησε το 1705 τη γενειάδα.
Ο φόρος των bagels: Τελικά, ο «φόρος της μπουγάτσας» δεν ήταν και τόσο ευφυής. Ήδη, από το 2010, στη Νέα Υόρκη αποφάσισαν να φορολογήσουν το γαστρονομικό σύμβολο της πόλης, το bagel. Για την ακρίβεια, ο φόρος αφορά τα κομμένα ή τα γεμιστά bagels. Ειδικά, αν κάποιος το γευθεί στο μαγαζί, ακόμη κι αν δεν το αγγίξει με το σερβίτσιο, πρέπει να πληρώσει φόρο.
Φόρος ονόματος: Το 1982 στη Σουηδία θεσπίστηκε ο «νόμος ονόματος», σκοπός του οποίου ήταν αρχικά να εξαλειφθεί η χρήση «βασιλικών» ονομάτων από μη ευγενείς. Οι φορολογικές αρχές έπρεπε να επιβλέπουν και να εγκρίνουν τα ονόματα που σκόπευαν να δώσουν οι γονείς στα νεογέννητα παιδιά τους. Χαρακτηριστικότερη είναι η περίπτωση ενός ζευγαριού που το 1991 ως αντίδραση στο συγκεκριμένο μέτρο, αποφάσισε να ονομάσει το παιδί του Brfxxccxxmnpcccclllmmnprxvclmnckssqlbb11116 (προφέρεται Άλμπιν). Μιας και δεν κατάφεραν να πιστοποιήσουν το όνομα μέχρι τα πέμπτα γενέθλια του παιδιού, κλήθηκαν από δικαστήριο να καταβάλουν πρόστιμο 5.000 κορωνών.
Φόρος υποχρεωτικού καπνίσματος: Το 2009, στην προσπάθειά της να τονώσει την τοπική οικονομία η κυβέρνηση της Κίνας, έδωσε εντολή στους κυβερνητικούς αξιωματούχους να καπνίζουν τουλάχιστον 250.000 πακέτα τσιγάρων τον χρόνο. Για παράδειγμα, σε ένα χωριό δόθηκε εντολή να αγοράζει 400 κούτες τσιγάρων τον χρόνο, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των αξιωματούχων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου