Έφτασε η ώρα… ή μήπως όχι;

Σεπτέμβριος… ξεκινάμε σχολείο. Είμαι πλέον στην τελική ευθεία. Η τελευταία και σημαντικότερη – αν θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω έτσι διότι όλες οι τάξεις είναι εξίσου σημαντικές, απλώς λόγω των πανελλαδικών εξετάσεων την θεωρώ πιο κρίσιμη- σχολική χρονιά αρχίζει. Μπαίνω σε μια ρουτίνα για να προετοιμαστώ όσο μπορώ καλύτερα για τον Μάιο!
Αναλογίστηκα όσα σκεφτόμουν το καλοκαίρι, το πώς θα διαβάζω, πόσο θα διαβάζω, άραγε θα είναι πολύ κουραστικά, θα έχω πολύ άγχος, θα πετύχω τους στόχους μου… όλες αυτές οι σκέψεις-και πολλές ακόμη - που με περιτριγύριζαν αραιά και που, τώρα αρχίζουν και γίνονται πραγματικότητα!
Περνάει ο καιρός… φτάνουν Χριστούγεννα! Γιορτινές μέρες… μα το άγχος μεγιστοποιείται, οι κόποι πληθαίνουν. Όσο διαβάζω, από την μια αποβάλλω το άγχος, ενώ από την άλλη συνειδητοποιώ όσα δεν ξέρω… άρα (ξανά) εμφανίζεται το άγχος. Το σχολείο στέκεται στον αγώνα του κάθε συνομήλικού μου και σε μένα.
Οι μέρες περνούν. Πραγματικά δεν κατάλαβα πότε φτάσαμε στο Πάσχα και πέρασαν και οι διακοπές του Πάσχα. Έχουμε μάθει πότε γράφουμε και τι γράφουμε. Νομίζω πως κοντεύει η ώρα. Ναι! είμαστε πολύ κοντά. Ξαφνικά, όμως, προκύπτει άλλο πρόβλημα. Η ΟΛΜΕ σκέφτεται για απεργία εντός των ημερών των πανελλαδικών εξετάσεων. Ώρες-ώρες απορώ… θέλουν να μας τρελάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί παίζουν με το άγχος μας και τους κόπους μας; Χιλιάδες παιδιά προσδοκούμε αυτές τις μέρες πως και πως. Αντιλαμβάνομαι τις όσες τροποποιήσεις έγιναν εις βάρος των καθηγητών μας… αντιλαμβάνομαι επίσης την απεργία ως μέσο πίεσης. Αλλά ξανά-διερωτώμαι: Αξίζει να γίνουν όλα αυτήν την περίοδο;;; Είναι παιχνίδια αυτά με τα όνειρα, το ζόρι και το άγχος που τραβάμε όλη την χρονιά;;; και στην τελική... τι φταίμε;;!! Λοιπόν… έφτασε η ώρα.. ή μήπως όχι;;;
Θέλω να πιστεύω πως έφτασε καθώς όλα θα κυλήσουν ομαλά!!!
Χριστός Ανέστη!! Χρόνια πολλά και
Καλή μας επιτυχία!!!

Μαθητής Γ΄ Λυκείου