ΣΤΕΓΗ ΦΙΛΟΤΕΧΝΩΝ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ έκθεση με τo 1o εργαστήρι Ζωγραφικής του ΤΕΕΤ Φλώρινας

ΣΤΕΓΗ ΦΙΛΟΤΕΧΝΩΝ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η σύγχρονη Ελλάδα, όπως κι αν αντιμετωπίζεται, εθνικά ή κοινωνικά, φυλετικά ή πολιτισμικά, δεν μπορεί να είναι δίχως μοίρα στους κόλπους του σύγχρονου κόσμου. Παραμένει εντούτοις πρόβλημα: από το α ώς το ω.

                                                                                                                Κώστας Αξελός

Ρεαλισμός: Η λέξη ονομάζει τον χώρο διαμονής της πραγματικότητας;

Eκείνης που είναι ως τέτοια, και, πιθανόν   υπάρχει   εντελώς ανεξάρτητα από τη γνώση μας και την κατανόησή μας;

Η πραγματικότητα ως διαμονή και ως εντοπισμός αναπτύσσει την πληρότητα της ουσίας της πέρα από τον άνθρωπο; Ή δια μέσω αυτού;

Μόνον ό,τι είναι ήδη πραγματικότητα μπορεί ταυτόχρονα και να πραγματώνεται;

Για τη Φιλοσοφία και την Τέχνη ο χώρος αυτής της διαμονής είναι ξένος προς εκείνους του ιδεαλισμού και του εμπειρισμού.

Η πραγματικότητα ως τέτοια διεγείρει τη σκέψη του ανθρώπου τη στιγμή που τη στοχάζεται ως τόπο προσέγγισης της αλήθειας. Καθόσον όμως σκέπτεται η σκέψη, ταυτόχρονα δημιουργεί.

 Η πραγματικότητα, επίσης, κατανοεί τη σκέψη και την ποίηση ως εργαλεία προσεγγίσεων που επιτρέπουν μια εγγύτητα στον χώρο διαμονής της.

Αλλά αυτό που είναι η πραγματικότητα, δεν εξαντλείται στην αντικειμενικότητα, ούτε ακόμα και στην υποκειμενικο-ποίηση.

Αλλά η εγγύτητα παραμένει για τον άνθρωπο απόμακρη; Ο άνθρωπος διαμένει στην εγγύτητα του ρεαλισμού; Είναι γείτονας της ουσίας του;

Είναι η γειτνίαση έργο της σκέψης;

Είναι η εγγύτητα έργο της ποίησης;

Και πώς επικυρώνεται η σκέψη; Δια μέσου της λογικής;

Και πώς επικυρώνεται η ποίηση; Δια μέσου του συναισθήματος;

Ανακαλώντας συνεχώς τη λογική, κατεχόμαστε από την εντύπωση πως έχουμε εισχωρήσει στον χώρο της σκέψης. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Απομακρυνόμαστε από αυτόν.

Το να σκέπτεται και να ενεργεί κανείς αντίθετα και ενάντια προς τη λογική δεν σημαίνει ότι ασπάζεται το μη λογικό, αντίθετα μάλιστα στοχάζεται τον λόγο.

Ανακαλώντας συνεχώς τις αισθήσεις, κινδυνεύουμε ήδη να βρεθούμε δέσμιοι μιας από καιρό τώρα προβληματικής υπόστασης της αισθητικής.

Με το να δρα κανείς δημιουργικά, ενάντια στην ήδη προβληματική αισθητική, κατορθώνει να αναζητά την εγγύτητα του λόγου ως αλήθεια.

Η ποίηση και η σκέψη βρίσκουν τόπο κοινό, στο σημείο αυτό ακριβώς όπου στοχάζονται τον αληθή λόγο.

Στη σκέψη και την ποίηση ανήκει το έργο της διαμόρφωσης των τόπων, που θα επέτρεπε μια περισσότερο τολμηρή εγγύτητα στην ουσία της πραγματικότητας;

H σκέψη που σκέφτεται   τον τόπο της   αλήθειας είναι ιστορική;

Η ποίηση που επιτρέπει να κατοικηθεί από την αλήθεια είναι ιστορική;

Την ποίηση αφορά το ίδιο ερώτημα όπως και τη σκέψη;

Η ρήση του Αριστοτέλη στην Ποιητική του, ότι η ποιητική δημιουργία είναι αληθέστερη από τη διερεύνηση των όντων, εξακολουθεί χιλιάδες χρόνια μετά να είναι ισχυρή;

Τι γίνεται τότε με τη σκέψη;

Το πεπρωμένο είναι στην ουσία του ιστορικό ;

Ο ρεαλισμός ως χώρος διαμονής της πραγματικότητας και ως διαχρονικό πεπρωμένο, είναι ταυτόχρονα και το πεπρωμένο της σκέψης ;

Οι φοιτήτριες του 1^ου εργαστηρίου ζωγραφικής του Τ.Ε.Ε.Τ Φλώρινας, με δάσκαλο τον Γιάννη Ζιώγα, επιχειρούν τον εντοπισμό της ουσίας της σύγχρονης πραγματικότητας.

Την αληθέστερη διερεύνησή της. Την εγγύτητα της ουσίας της, ως ερωτηματική σκέψη δια μέσου του στοχασμού και ως ποιητική δημιουργία δια μέσου της ζωγραφικής τέχνης.

 Η Άννα Πιάτου, στο έργο της, μέσα στον ιστορικό χρόνο, αναζητά τη συλλογική μνήμη στις κοινωνικές της προεκτάσεις. Μέσα από το μετασχηματισμό αντικειμένων με έντονη όμως σημειολογία, προσπαθεί να προβάλει στοιχεία και έννοιες που δύνανται να ενεργοποιήσουν σκέψεις και οράματα στον θεατή.

Τα έργα πραγματεύονται την έννοια του συνόρου – ορίου, μεταξύ ανθρώπων με κοινές πολιτιστικές καταβολές, γλώσσα και ενίοτε συγγενικές σχέσεις.

Το ερώτημα που θέτει ισχυρά είναι αν στην πραγματικότητα υπάρχουν

σύνορα – όρια. Πόσο πραγματικά είναι; Ακόμα, θέτει το ερώτημα αν μόνο μέσα από την αλήθεια μπορεί να νοηθεί η ουσία του ιερού; Έτσι, μέσα στα εικονοστάσια της τοποθετεί φωτογραφίες και αντικείμενα από «ίχνη» παράνομα διερχόμενων μεταναστών γύρω από τη λίμνη της Πρέσπας.

Το εικονοστάσι σαν «Τόπος» εναπόθεσης ευσεβών πόθων και προσδοκιών, ιχνηλατεί εναγώνια την εγγύτητα του πραγματικού και του μεταφυσικού.

Η Έφη Βασιλούδη συναντά αρνήσεις της ιστορικότητας.

Η ανθρώπινη δυστυχία και ο πόνος υφίστανται ενάντιοι στα σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Ο απεγνωσμένος άνθρωπος παραμένει επίμονα άμορφος. Αρνείται να γίνει εικόνα, αρνείται τη γραφή του φωτός στον παρόντα τόπο. Αναζητά τη διαφυγή στην ουτοπία.

Ο φωτογραφικός φακός της αποτυπώνει τη ρυθμικότητα του χρόνου, ως ιστορική επανάληψη της ανθρώπινης τραγικότητας σε σταθερό γεωγραφικό χώρο.

Η Ευαγγελία Τεντολούρη διερευνά την αξία.

Απέναντι στην ουσιώδη έλλειψη πατρίδας, απέναντι στην ανεστιότητα,   που γίνεται παγκόσμιο πεπρωμένο των λαών και των ανθρώπων, αντιπαραβάλλει αυτό που εναγώνια γίνεται κοινός τόπος, τα   οικονομικά μεγέθη, το χρήμα ως αξία.

Η φθίνουσα συνεχώς σκέψη του σύγχρονου ανθρώπου στο σημείο που αποποιείται την ουσία της, ισορροπεί αυτή την απώλεια εξασφαλίζοντας κάποιο κύρος για τον εαυτό της, ως κοινωνική και κυρίως οικονομική αξία.

Η ταυτόχρονη αντιπαράθεση οικονομικών και ανθρωπιστικών αξιών, μέσα από τα μορφοποιημένα ανθρώπινα πρόσωπα – χαρτονομίσματα, επιφέρει τον εντοπισμό της συνύπαρξης ως πραγματικότητα.

Η Μαρία Δουλιανάκη εντοπίζει πως αυτό που χρειαζόμαστε σε αυτή την πραγματικότητα της κρίσης είναι περισσότερη προσοχή στη σκέψη, λιγότερη αισθητική, αλλά ισχυρότερη μέριμνα για την αλήθεια. «Τέχνη δ’ ανάγκης ασθενεστέρα μακρώ» ομολογεί ο Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου.

Υπαινικτικά και ειρωνικά, μέσα από την ηδονική γαλήνη του γυμνού γυναικείου σώματος αναπολεί τον αλλοτινό τόπο της ευ-δαιμονίας.

Στη σημερινή παγκόσμια κρίση ως εξελισσόμενα υφιστάμενη πραγματικότητα ,η ηρεμία κρύβεται στον ίδιο της τον εαυτό, έναν εαυτό απογυμνωμένο από τους κορεσμένους συλλογισμούς και παραδομένο στο αυτάρεσκα αναπαυτικό παιχνίδι των χρωμάτων.

Η Χριστίνα Παναγιωτίδου υπερ-μεγεθύνει την ανθρώπινη μορφή.

Η υπερβολή αυτή επιφέρει την υπέρβαση, ως εικόνα υποτυπούσα και αινιγματώδης προς μνήμην των συμβαινόντων. Η βίαια κατακτημένη από την ανθρώπινη μορφή επιφάνεια του έργου, επαναπροσδιορίζει τον ζωτικό της χώρο. Δεν της επιτρέπει να είναι γραφή προσώπων, αλλά κατάληψη χώρου δια μέσου προσώπων, που μάχονται και εναντιώνονται στη σημερινή κοινωνική αλλά και ατομική συμπίεση της ανθρώπινης οντότητας.

Η Βασιλική Κίτσιου αξιοποιεί τη λέξη ως διαμαρτυρία. Την ευρηματικά συνθηματική προσέγγιση της βιωμένης πραγματικότητας. Ο χώρος της καθημερινής συναναστροφής και δράσης γίνεται τόπος του πραγματικού.

Το γράμμα, η λέξη, η γλώσσα κατέρχονται στην ένδεια της υφιστάμενης κρίσης ως μία από τις πολλές όψεις της μίας πραγματικότητας.

Η εικόνα συλλέγει τον λόγο και τη γλώσσα χαράσσοντας γραμμικά κοφτερές αυλακιές στις βουβές, αλλά γεμάτες αιχμηρές μνήμες, επιφάνειες των τοίχων.

Κάθε μια από τις ερωτήσεις – προσεγγίσεις που τέθηκαν από τις έξι νέες δημιουργούς, είναι ένας κρίκος της αλυσίδας του προβλήματος που φέρει τη γλώσσα, την τέχνη και τη σκέψη απέναντι στην ουσία της έννοιας του ρεαλισμού.

Έκφραση και τόπος της σύγχρονης πραγματικότητας.

Κανείς μας όμως, ούτε ως θεατές ούτε ως δημιουργοί, δεν γνωρίζει ποια είναι η λύση του αινίγματος. Η απελευθέρωση, το άνοιγμα σε νέους ορίζοντες, θα είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιου αγώνα ή θα επέλθει ακαριαία;

«….από την κόψη Του σπαθιού την τρομερή»!!!!

Η έκθεση αποτελεί μέρος της καλλιτεχνικής/εκπαιδευτικής διαδικασίας του 1^ου Εργαστηρίου Ζωγραφικής του ΤΕΕΤ  όπου οι φοιτητές/τριες του διερευνούν με ομαδικές συνεργασίες περιοχές της εικαστικής έκφρασης.

Η έκθεση διοργανώνεται σε συνεργασία με τo

1o εργαστήρι Ζωγραφικής του ΤΕΕΤ Φλώρινας

Εγκαίνια: Πέμπτη 15 Μαΐου, ώρα 21.00. Κτίριο Εξάρχου

Διάρκεια έκθεσης : 15 Μαΐου – 20 Μαΐου 2014

Ώρες λειτουργίας του Μουσείου. Δευτέρα -Σάββατο 19.00 - 21.00

Κυριακή 11.00 -13.00

Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, Ταγμ. Φουλεδάκη 8, τηλ.2385029444, email:art4@otenet.gr,website:www.mstf.gr

Θωμάς Ζωγράφος Εικαστικός

Για το Δ.Σ του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας