Η ζωή μου όλη….
Κίνησε γη και ουρανό ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Τον ήθελε διακαώς στον Παναθηναϊκό. Ο Λεωνίδας Βόσδου είχε εντυπωσιάσει τον Δημήτρη Καλογερά. Ο «κατάσκοπος» των «πράσινων» έβλεπε και
Έτσι λοιπόν, αν και ο «καπετάνιος» δεσμευόταν για λαγούς με πετραχήλια, ο Λεωνίδας Βόσδου μεταγράφηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο Φλώρινας στον Αρη! Λίγο καιρό αργότερα μετά από ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο Χαριλάου, ο Λεωνίδας Βόσδου συναντιέται στα αποδυτήρια με τον Βέλιμιρ Ζάετς. Κάποιο πρόβλημα παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στέρησε το ζεστό νερό στους φιλοξενούμενους. Έτσι μοιράζονται τις ντουζιέρες με τους γηπεδούχους. « Εσύ είσαι ….ανιψιός μου» Τόσο πολύ μοιάζουμε. Εάν ερχόσουν στον Παναθηναϊκό… θείος και ανιψιός θα κάναμε πράματα και θάματα. Η ζωή μας… χώρισε!Γέννημα θρέμμα της πανέμορφης ακριτικής πολιτεία, του κάστρου της Μακεδονίας, στα υφιστάμενα άκρα του ελληνικού βορρά. Μεγάλωσε στην γειτονιά, κοντά στα Δικαστήρια. Και βάδισε στον δρόμο που ήδη είχαν χαράξει ο Κώστας Αιδινίου και ο Κώστας Δράμπης. Παρεμπιπτόντως, οι δύο θρυλικοί μαέστροι του Ηρακλή και του Άρη ήταν και γείτονες. Έκανε τα πρώτα του βήματα στην αλάνα του Δ Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας. Στο σπίτι ούτε που ήθελαν να ακούσουν για ποδόσφαιρο. «Έπεφτε ξύλο… αλύπητο από την μάνα μου», αναφέρει. Η κυρία Όλγα δεν δεχόταν κουβέντα. Ο κύριος Πέτρος ήταν πιο ουδέτερος. Ο πατέρας του προσπάθησε να τον πείσει δια λόγων. Όχι δια έργων όπως η μητέρα του. Μαραγκός στο επάγγελμα έλεγε « Εσύ θα διαλέξεις. Σχολείο ή μαραγκάδικο. Με τα πριονίδια να μπαίνουν στο στόμα και στα μάτια. Και να γδέρνεις το κορμί σου από την φαγούρα…» ο Λεωνίδας Βόσδου όμως, είχε πάρει τον δρόμο του. Πήρε πάντως και το πτυχίο του ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής. Απλά, πέρασε δύσκολα μέχρι να καταξιωθεί.Όταν τραυματιζόταν, καθώς τσακιζόταν στα ξερά γήπεδα της περιοχής, κλειδωνόταν στην τουαλέτα. Φρόντιζε μόνος του τα τραύματα του.Η μητέρα του πήγε σε αγώνα του μια φορά όλη και όλη. Φοβόταν να τον βλέπει «να…κλοτσιέται» όπως έλεγε. Ο πατέρας του, ουδέποτε του είπε καλή κουβέντα. Δεν του είπε και κακή. Απλά, ανέβαζε κάθε φορά τον πήχη λέγοντας. «Μπορείς και καλύτερα». Το ταλέντο του θάμπωσε και τον προπονητή της Εθνικής Νέων, Στέφανο Πετρίτση. Ήταν σύμπτωση αλλά…. ευτυχής, επειδή κι ο παίχτης και το άθλημα ωφελήθηκαν. Ο Στέφανος Πετρίτσης πήγαινε στην Καστοριά, για να παρακολουθήσει τον αγώνα της μεγάλης ομάδας τότε, της Λίμνης με τον Ολυμπιακό. Στον δρόμο σταμάτησε για ένα καφέ σε ένα χωριό έξω από τη μαγευτική μακεδονική πόλη. Εκεί λοιπόν, έπαιζε ο Μέγας Αλέξανδρος Φλώρινας. Είδε τον Λεωνίδα Βόσδου. Και στην επόμενη κλήση για την Εθνική Νέων ήταν παρών.Από την Φλώρινα στον ΆρηΜικρός ήταν φίλος του Ολυμπιακού σε οικογένεια φίλων της ΑΕΚ. Την εποχή εκείνη δύο μεταγραφές από την Φλώρινα στους «κιτρίνους» της Αθήνας κι ο Μίμης Παπαιωάννου από την Νικομήδεια Ημαθίας είχαν «φτιάξει» πολύ κόσμο στη Βόρειο Ελλάδα υπέρ της ΑΕΚ. Η ιδέα του Άρη, όμως, τον ενέπνευσε και τον εμπνέει ακόμη! Η συνέπεια και η ευσυνειδησία του μαζί με το ασίγαστο πάθος του τον καταξίωσαν στις καρδίες των φίλων των «κίτρινων» της Θεσσαλονίκης. Ίνδαλμα του ο Νοβοσέλατς. Λατρεία του ο Ζάετς. Ξεχωριστοί του προπονητές ο Ντέτμαρ Κράμερ κι ο Τάις Λίμπρεχτς….Το 1981 στο Χαριλάου βρίσκει προπονητή τον Τσέχο Μίχαλ Βίτσαν. Πρώτη του ημέρα στο γήπεδο, χάνεται στα αποδυτήρια. Τον μυεί στα άδυτα του Χαριλάου ο «Κέρβερος» τους, Διονύσης Καλτέκης. Έτσι δρομολογείται μια καριέρα πίστης και προσφοράς στον Άρη.Ξεκίνησε ως αμυντικό χάφ. Κι επιστρατευόταν ως κεντρικός μπακ ανταποκρινόμενος εξαιρετικά στις υποχρεώσεις του. Τον καθιέρωσε ως κεντρικό μπακ ο δάσκαλος Πάνος Μάρκοβιτς!Δυσκολότεροι αντίπαλοι του ο Ράντε Πάπριτσα κι ο Κριστόφ Βαζέχα. « Ο Πολωνός ήταν μέγας κι ως παίχτης κι ως άνθρωπος. Κύριος…», τονίζει ο Λεωνίδας Βόσδου.Στην κορυφή της καριέρας του στέκεται άτυχος.Ο προπονητής της Εθνικής Ελλάδος Μίλτος Παπαποστόλου ανεβαίνει Θεσσαλονίκη. Πάει στο Χαριλάου, για να παρακολουθήσει τον Λεωνίδα Βόσδου σε αγώνα του Άρη με την ΑΕΚ (0-3). Αυτός μόλις έχει ολοκληρώσει τη νοσηλεία του στο 424 ΓΣΝ, υποφέροντας από λοιμώδη μονοπυρήνωση. Είναι σε αποθεραπεία. Τον βρίσκει στις κερκίδες. «Ήρθα για σένα. Σε θέλω στην Εθνική αλλά…. είσαι άτυχος»!Οι καλύτερες στιγμές του στον Άρη είναι… «Κάθε στιγμή που έβλεπα στις κερκίδες ευτυχισμένους τους φίλους μας. Είναι ξεχωριστοί αυτοί οι φίλαθλοι»!Μεγάλο του παράπονο η έλλειψη συλλογής αναμνηστικών. Δεν έχει φωτογραφίες. Του έβαλε τις φωνές ο Αντώνης Αντωνιάδης επειδή έλειπε η φωτογραφία του, για να κλείσει το άλμπουμ του με έσοδα για τον ΠΣΑΠ. Ήρθε φωτογράφος από την Αθήνα, για να τακτοποιήσει την εκκρεμότητα. Δεν έχει πάντως, μήτε φανέλες. Μια της Νάουσας του έχει μείνει. Μήτε λάβαρα. Κάποια σηματάκια… σώθηκαν!Με τούτα βέβαια, και με την απέραντη εκτίμηση και το βαθύ σεβασμό των φιλάθλων τα τρία αγόρια του γνώρισαν το παρελθόν του πατέρα τους. Ο Αλέξανδρος. Είναι στην Κ20 του Άρη μετά την αποφοίτηση του από την Ακαδημία των «πράσινων» στην Παιανία. Ο Βασίλης σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών. Κι ο Πέτρος με το όνομα του παππού απόφοιτος της Γυμναστικής Ακαδημίας έχει στη Φλώρινα σταμπάδικο και λειτουργεί την ιστοσελίδα florinaoyt.gr, ενώ εκδίδει και το περιοδικό “Loud”.Του Άρη ΝικολάκηΕφημερίδα Αγγελιοφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου